Fotoshoot Bart de Wever

 
Fotoshoot Bart de Wever

Fotoshoot Bart de Wever

 

 

 

Het was een hele  ervaring om een fotoshoot te hebben met Bart De Wever in mijn fotostudio ter gelegenheid van zijn verkiezingscampagne. Zijn aanwezigheid bracht een zekere ernst en vastberadenheid met zich mee, en tegelijkertijd straalde hij een kalme en zelfverzekerde uitstraling uit voor de camera.

Het was duidelijk dat hij geen doelgerichte visie had voor de foto’s die hij nodig had voor zijn campagne, dus ik voelde zeker de nodige vrijheid als fotograaf. Zijn team was goed voorbereid en zeer georganiseerd, waardoor de shoot soepel verliep. Hoewel de sfeer professioneel was, was er ook ruimte voor wat informeel contact en zelfs een vleugje humor, wat het hele proces aangenaam maakte.

Het resultaat was een reeks krachtige foto’s die perfect pasten bij zijn campagnedoelen.

Wie is Bart de Wever?

Bart De Wever, geboren op 21 december 1970 in Mortsel, is een Belgische Vlaams-nationalistische politicus. Sinds 2004 bekleedt hij de positie van partijvoorzitter bij de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Vanaf 1 januari 2013 vervult Bart De Wever de functie van burgemeester van Antwerpen.
Zijn vroege leven en opleiding waren doordrenkt van Vlaams-nationalistische invloeden, aangezien zijn grootvader lid was van de Vlaams-nationalistische collaboratiepartij VNV. Tot 1980 woonde De Wever in Kontich-Kazerne, waar zijn moeder Irene Torfs een kruidenierswinkel runde. Na 1980 verhuisde het gezin naar Mortsel. Gedurende zijn middelbare schooltijd was hij student aan het Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdescollege in Edegem. Hij was tevens lid van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ), waar zijn vader, Henri ‘Rik’ De Wever, een spoorwegarbeider, een prominente bestuursfunctie bekleedde.
Bart De Wever begon zijn academische traject met twee jaar rechten aan de Universiteit van Antwerpen, maar verliet deze studie voortijdig. Daarna koos hij voor geschiedenis aan de Universiteit van Leuven, waar hij een licentiaat in de geschiedenis behaalde aan zowel de KU Leuven als UFSIA, en het aggregaat behaalde aan de KU Leuven.
Tijdens zijn studentenjaren was De Wever actief lid van verschillende verenigingen, waaronder het Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV), KVHV Antwerpen en KVHV Leuven. Hij bekleedde ook de rol van hoofdredacteur bij Tegenstroom en Ons Leven. Daarnaast was hij als wetenschappelijk medewerker verbonden aan de KU Leuven, waar hij bijdroeg aan de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging. In die tijd schreef hij als doctoraatsstudent een bijdrage over de omstreden politieke figuur Joris Van Severen, gepubliceerd in het jaarboek van de Stichting Joris Van Severen in 2001.
Hoewel hij begon aan een proefschrift over de naoorlogse Vlaams-nationale partijvorming aan de KU Leuven, besloot De Wever zich uiteindelijk volledig toe te wijden aan de politiek. Na zijn studies vestigde hij zich in Berchem en werd hij voor het eerst politiek verkozen als districtsraadslid. Dit markeerde het begin van zijn politieke carrière.
Bart De Wever is getrouwd met een Nederlandse vrouw, met wie hij vier kinderen heeft. Ze wonen gezamenlijk in Deurne. Zijn oudere broer Bruno De Wever is ook historicus en geeft les aan de Universiteit Gent. Opmerkelijk genoeg werd zijn moeder, Irene Torfs, op 78-jarige leeftijd beëdigd als raadslid voor N-VA in de districtsraad van Deurne, waar ze Vera Verbist verving, in oktober 2017.
Bart De Wever’s politieke loopbaan begon door de invloed van zijn vader, Henri ‘Rik’ De Wever, een spoorwegarbeider en voormalig militant van de paramilitaire Vlaamse Militante Orde. Hierdoor werd Bart op jonge leeftijd lid van de Volksunie (VU). Hij nam deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen in 1994 en stond op de kartellijst Antwerpen 94 van CVP en VU. Na het uiteenvallen van de VU stapte De Wever over naar de N-VA, waarvan hij een van de medeoprichters was en waar hij van 2003 tot 2004 ondervoorzitter was.
Binnen de N-VA bekleedt De Wever verschillende functies, zoals lid van het Dagelijks Bestuur, partijbestuurslid en partijraadslid. In 1996 werd hij gekozen als districtsraadslid van Berchem, een positie die hij tot 1997 bekleedde. Hij werd verkozen in de kieskring Antwerpen bij de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 en diende als Vlaams volksvertegenwoordiger tot eind juni 2007. Na de federale verkiezingen van juni 2007 maakte hij de overstap naar de Kamer van volksvertegenwoordigers. Zijn zetel in het Vlaams Parlement werd ingenomen door Dirk de Kort begin juli 2007. Tussen eind juli en midden november 2004 was hij voorzitter van de N-VA-fractie in het Vlaams Parlement.
In juni 2004 trad Geert Bourgeois af als voorzitter van N-VA vanwege zijn toetreding tot de Vlaamse regering. Bart De Wever werd vervolgens als waarnemend voorzitter van de partij aangesteld, een functie die hij deelde met Frieda Brepoels. Hij nam deze rol op zich als ondervoorzitter van N-VA.
Tijdens een partijcongres in oktober 2004 werd De Wever als enige kandidaat verkozen tot voorzitter van N-VA met maar liefst 95% van de stemmen. Eind 2006 ontstond er enige controverse rond De Wever toen hij eerst Jean-Marie Dedecker als nieuw N-VA-lid binnenhaalde, maar later besloot om het kartel met de CD&V te herstellen, ondanks dat de CD&V geen banden meer wilde met Dedecker en het kartel verbrak. Desondanks werd het vertrouwen in De Wever door alle provinciale afdelingen van de partij bevestigd.
Als voorzitter van N-VA en kartelpartner van de CD&V was De Wever een belangrijke deelnemer aan de moeizame onderhandelingen in 2007 voor de vorming van de nieuwe federale regering. In maart 2008 werd hij herkozen als voorzitter van N-VA met een overweldigende 98,89% van de stemmen. Tijdens zijn tweede termijn als voorzitter zette De Wever in september 2008 een punt achter het kartel met CD&V en ging de partij zelfstandig verder.
Bij de Vlaamse verkiezingen op 7 juni 2009 leidde Bart De Wever zijn partij naar een aanzienlijke overwinning met 13% van de stemmen. De N-VA vergaarde 10 extra zetels in het Vlaams Parlement, wat hun totaal op 16 zetels bracht. De Wever zelf behaalde een indrukwekkende persoonlijke score met 123.155 voorkeurstemmen. Na deze verkiezingen keerde hij terug naar het Vlaams Parlement en bleef hij daar als Vlaams volksvertegenwoordiger actief tot mei 2014.
Tussen juli 2010 en januari 2013 werd De Wever aangesteld als gemeenschapssenator door het Vlaams Parlement. Dit was een periode waarin hij een breder politiek spectrum bestreek, waarbij hij niet alleen in het Vlaams Parlement werkte, maar ook betrokken was bij de gemeenschapssenatorfunctie.
Bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010 behaalde Bart De Wever met de N-VA een aanzienlijke overwinning, met 31,7% van de stemmen van het Vlaams kiescollege van de senaat, wat neerkwam op 19,6% van de nationale stemmen voor de senaat. Persoonlijk vergaarde hij 785.776 voorkeurstemmen.
Na deze verkiezingen benoemde Koning Albert II van België op donderdag 17 juni 2010 Bart De Wever tot informateur. In 2011 startte hij zijn derde termijn als N-VA-voorzitter, waarbij hij een indrukwekkende score van 99,35% behaalde. Hoewel de statuten van de N-VA normaal gesproken een beperking van twee opeenvolgende termijnen als voorzitter toestaan (artikel 4.2), kreeg De Wever een uitzondering van de partijraad van de N-VA om aan zijn derde termijn te beginnen.
Op zondag 14 oktober 2012 behaalde de N-VA, onder leiding van Bart De Wever als lijsttrekker (met 77.732 voorkeurstemmen), een significante overwinning in de gemeenteraadsverkiezingen van Antwerpen, met 23 zetels (goed voor 37,73% van de stemmen). Deze verkiezingen werden voornamelijk gekenmerkt door een tweestrijd tussen De Wever en Patrick Janssens, die de ‘stadslijst’ leidde en 17 zetels (28,58%) behaalde.
Op 11 december 2012 werd een coalitie gevormd tussen N-VA, CD&V en Open Vld. Als resultaat van deze coalitie werd Bart De Wever voorgedragen om vanaf 1 januari 2013 burgemeester van Antwerpen te worden.
De wetgevende verkiezingen van 25 mei 2014 markeerden een vooruitgang voor de N-VA in stemmen en zetels. Bart De Wever zelf werd bij deze verkiezingen gekozen als federaal Kamerlid, een positie die hij bekleedde tot 2019.
Op 27 mei 2014 kreeg Bart De Wever, na overleg met koning Filip van België als eerste onder de partijvoorzitters, de opdracht om als informateur een federale regering te vormen. Op 25 juni diende hij zijn eindverslag in en werd hij van zijn rol als informateur ontheven. Gelijktijdig begon hij onderhandelingen voor de vorming van een Vlaamse regering. Nadat de N-VA in oktober 2014 ook in de federale regering terechtkwam, werd De Wever op 15 november 2014 met 90,76% van de stemmen verkozen voor een vierde termijn als voorzitter van de partij.
In september 2017 kreeg De Wever toestemming van de partijraad van N-VA om zich kandidaat te stellen voor een vijfde termijn als voorzitter. Hij werd in november van dat jaar als enige kandidaat herkozen met 98,46% van de stemmen.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 behield de N-VA haar 23 zetels in Antwerpen. Bart De Wever vormde daarop een coalitie tussen N-VA, Open Vld en sp.a, waardoor hij in januari 2019 voor de tweede keer burgemeester van de stad werd.
Echter, in december 2018 stapte de N-VA uit de federale regering-Michel I vanwege het VN-Migratiepact.
Vervolgens werd Bart De Wever lijsttrekker voor de Vlaamse verkiezingen van 2019 in de provincie Antwerpen, met als doel Vlaams minister-president te worden. Hij kondigde aan dat als hij slaagde in die opzet, hij zijn burgemeesterssjerp en het partijvoorzitterschap zou neerleggen.
Hoewel De Wever werd verkozen als Vlaams Parlementslid en zijn partij ondanks stemmenverlies de grootste bleef in Vlaanderen, slaagde hij er niet in om minister-president te worden. Desondanks nam hij het initiatief voor het vormen van een nieuwe Vlaamse regering en presenteerde op 12 augustus 2019 zijn startnota. Uiteindelijk droeg hij het verdere leiderschap van de Vlaamse onderhandelingen over aan zijn partijgenoot Jan Jambon, waardoor De Wever zelf geen minister-president werd.
In juli 2020 werden Bart De Wever en Paul Magnette aangesteld als preformateurs in een poging om een zogenaamde paars-gele regering te vormen, waarbij ze een coalitie voor ogen hadden met sp.a, CD&V, cdH en Open Vld. Hun doel was om een bredere coalitie tot stand te brengen. Echter, ze slaagden er niet in om Open Vld te overtuigen om deel te nemen aan deze plannen.
Na een periode van inspanningen en onderhandelingen gaven De Wever en Magnette halverwege augustus zonder succes hun opdracht terug aan de koning. Hierop werd begin oktober 2020 uiteindelijk een coalitie gevormd, genaamd de Vivaldi-coalitie, die tot stand kwam zonder de N-VA. Deze coalitie bestond uit verschillende partijen, waaronder Open Vld, sp.a, CD&V, Groen en MR.

Na het verloop van de federale regeringsformatie besloot Bart De Wever zich opnieuw kandidaat te stellen voor een zesde termijn als voorzitter van de N-VA. Net zoals bij voorgaande gelegenheden had hij opnieuw geen tegenkandidaten.
Op 14 november 2020 werd Bart De Wever met een overweldigende score van 96,8% van de stemmen verkozen voor een nieuw mandaat van drie jaar als voorzitter van de N-VA. Tegen het einde van dit mandaat zal De Wever maar liefst 19 jaar aan het roer hebben gestaan van de partij, waarmee hij een van de langstzittende partijvoorzitters in de Belgische politieke geschiedenis zal zijn.