Voor een verkiezingscampagne vroeg een reclamebureau of ik Zuhal Demir kon fotograferen in mijn fotostudio. Graag natuurlijk! Op een ochtend arriveerde Zuhal Demir precies op tijd in mijn fotostudio voor haar fotoshoot. Ik had al een aantal ideeën voor de fotoshoot en ik was blij om te zien dat ze open stond voor mijn suggesties. We begonnen met het bespreken van haar wensen en verwachtingen, en ik stelde voor om een aantal verschillende poses uit te proberen.
Zuhal was erg vriendelijk en enthousiast en ze was duidelijk niet onervaren in het poseren voor de camera en begreep ook de technische aspecten van fotografie, waardoor de fotoshoot vlot verliep. We begonnen met een aantal portretfoto’s, waarbij ik haar vroeg om te lachen en verschillende gezichtsuitdrukkingen te proberen. Haar glimlach was stralend en haar ogen sprankelden van plezier. Heerlijk voor een portretfotograaf! Zuhal was zeer geduldig en flexibel en bleef enthousiast en betrokken tijdens het hele proces.
Na de fotoshoot nam Zuhal de tijd om de foto’s te bekijken en gaf ze haar feedback. Ze was zeer tevreden met het resultaat en bedankte me voor mijn professionaliteit. Ik was erg blij om te horen dat ze zo blij was met de foto’s, en ik was trots om zo’n getalenteerde en inspirerende politicus te hebben gefotografeerd.
Ik ben erg blij met het resultaat van de fotoshoot en kijk ernaar uit om in de toekomst meer getalenteerde en inspirerende mensen te mogen fotograferen.
Wie is Zuhal Demir?
Op 2 maart 1980 werd Zuhal Demir geboren als derde kind van een gezin dat er uiteindelijk vijf zou tellen. Haar ouders zijn van Turks-Koerdische afkomst en waren gastarbeiders in het mooie Waterschei (Genk). Haar ouders pushten haar telkens opnieuw om haar best te doen op school en die mentaliteit is haar ook bijgebleven.
Ze heeft school gelopen op de Sint-Jansschool in Waterschei. Hierna ging ze naar het Lyceum, waar ze gefascineerd was door de klassieke vakken: Latijn en Grieks.
Voor haar hogere studies heeft ze ervoor gekozen om rechten te studeren aan de universiteit van Leuven. Dit was niet zo evident destijds, aangezien er een enorme sociale druk was om het simpel te houden, dicht bij huis te blijven en vooral geen zotte dingen te doen zoals alleen op kot gaan als vrouw. Daar ging ze zich dus niet bij neerleggen. Ze heeft gevochten voor haar toekomst en heeft het gehaald, ondanks alle vooroordelen en hindernissen.
Na haar studententijd en een extra specialisatiejaar arbeidsrecht in Brussel is ze aan de slag gegaan bij een internationaal advocatenkantoor in Antwerpen.
Ze kwam in contact met Jan Jambon en hij spoorde haar aan om in de politiek te gaan. In 2010 stond ze voor het eerst op de lijst voor N-VA voor de federale verkiezingen in Antwerpen. Ze veroverde een zitje in het federale parlement en zetelde in de commissie Sociale Zaken. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 was ze ook lijstrekker voor het district Antwerpen. Ze werd benoemd tot districtsvoorzitter en leidde een atypische coalitie, bestaande uit N-VA, O-VLD en Groen. Ze heeft afstand moeten nemen van haar Antwerpse mandaten in 2015, toen ze naar Genk verhuisde om dichter bij haar zorgbehoevende moeder te zijn.
Op 24 februari 2017 legde ze de eed af als staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Personen met een Beperking, Gelijke kansen, Grootstedenbeleid en Wetenschapsbeleid. Als klein gebaar had ze bij de eedaflegging de mijnwerkerssjaal van haar vader aan, ze vindt het belangrijk om niet te vergeten waar je vandaan komt. Haar vader heeft altijd hard voor hen gewerkt en motiveerde hen om ambitieus, en zo hoopte ze dat te eren.
Op 9 december 2018 tekende ze haar ontslagbrief als Staatssecretaris en keerde terug naar de Kamer. De N-VA vormt geen deel meer van de federale regering, na eenzaam verzet tegen het VN-migratiepact.
Op 2 oktober 2019 kreeg zij van de N-VA het mandaat om als nieuwe Vlaams Minister voor Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme de nieuwe regeringsploeg van kersvers Minister-President Jan Jambon te versterken. Deze nieuwe bevoegdheden waren voor haar een uitdaging waar zij met veel goesting en ambitie aan begon.
In haar professionele carrière is zij sinds 2004 advocate in een internationaal advocatenkantoor, waar zij gespecialiseerd is in arbeidsrecht. Van 2010 tot 2015 was zij federaal Parlementslid voor Antwerpen en van 2012 tot 2015 was zij burgemeester van het district Antwerpen. Tussen 2013 en 2017 was zij voorzitter van het Agentschap voor Integratie en Inburgering, terwijl zij van 2016 tot 2017 opnieuw federaal Parlementslid was, maar ditmaal voor Limburg.
Op 9 december 2018 tekende Zuhal Demir haar ontslagbrief als Staatssecretaris en keerde terug naar de Kamer. De N-VA vormde geen deel meer van de federale regering, na eenzaam verzet tegen het VN-migratiepact. Dat verzet was voor de N-VA een kwestie van principe. De tekst van dat pact stond niet alleen haaks op hun visie op migratie, maar ook op wat de bevolking wilde. Bovendien gaf het pact de zeggenschap over het migratiebeleid deels op en maakte het zichzelf afhankelijk van de interpretatie die rechters eraan zouden geven. Zoveel soevereiniteit wilde de N-VA niet uit handen geven. Dat raakte de kern van hun partij, van hun overtuiging.
In 2019 nam Zuhal Demir de handschoen op als fractieleider van de oppositie in haar thuisstad Genk, waar ze verzeild raakten na de vorming van een coalitie van verliezers door huidig burgemeester Wim Dries (CD&V). Zo liet hij 28% van de Genkenaars in de kou staan, iets wat zij niet van plan was.
Op 2 oktober 2019 kreeg Zuhal Demir van haar partij het mandaat om als nieuwe Vlaams Minister voor Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme de nieuwe regeringsploeg van kersvers Minister-President Jan Jambon te versterken. Nieuwe bevoegdheden waar zij met veel goesting en ambitie aan begon.
